Speelvelden van Creativiteit: Spelen

In 'Homo Ludens', de klassieke evaluatie van spel die een 'must-read' is geworden voor mensen in gamedesign, definieert de Nederlandse filosoof Johan Huizinga spel als de centrale activiteit in bloeiende samenlevingen. Net als de beschaving vereist spel structuur en deelnemers die bereid zijn om binnen grenzen te creëren. Beginnend met Plato, traceert Huizinga de bijdrage van "Homo Ludens" of "Spelende Mens" door de Middeleeuwen, de Renaissance en in onze moderne beschaving. Huizinga definieert spel tegen een rijke theoretische achtergrond, aan de hand van cross-culturele voorbeelden uit de geesteswetenschappen, het bedrijfsleven en de politiek. "Homo Ludens" definieert spel voor de komende generaties. "Een gelukkiger tijd dan de onze heeft ooit de moed gehad om onze soort de naam "Homo Sapiens" te geven. In de loop van de tijd zijn we tot het besef gekomen dat we toch niet zo redelijk zijn als de achttiende eeuw met zijn aanbidding van de rede en naïef optimisme, hoewel wij; "vandaar dat de mode ertoe neigt onze soort aan te duiden als "Homo Faber", de Makende Mens. Maar hoewel "Faber" misschien niet zo dubieus is als Sapiens, is het, als een naam die specifiek is voor de mens, nog minder toepasselijk, aangezien ook veel dieren makers zijn. Er is echter nog een derde functie, die zowel op het menselijk als op het dierlijk leven van toepassing is, en die even belangrijk is als redeneren en maken, namelijk spelen. Het lijkt mij dat naast "Homo Faber", en misschien op hetzelfde niveau als "Homo Sapiens", Homo Ludens, de Spelende Mens, een plaats verdient in onze nomenclatuur. "--uit het Foreward, door Johan Huizinga